Waar gaat je boek over?

‘Het is een verzameling van columns over mijn werk als verzorgende en interviews met mantelzorgers. Het gaat over zorgen voor mensen met dementie, maar ook hoe mantelzorgers dit ervaren. De zorg voor iemand met dementie wordt dus van verschillende kanten belicht. Dit kan herkenbaar zijn voor de lezer, troost bieden of een glimlach. Ik denk ook dat je als verzorgende meer oog krijgt voor de mantelzorger, na het lezen van dit boek.’

Wat is jouw lievelingscolumn uit je boek?

‘Lastige vraag! Ieder verhaal heeft voor mij eigenlijk wel iets speciaals. Afscheid in stukjes is denk ik mijn favoriet. Dat gaat over een nieuwe bewoonster met dementie, die erg gemist wordt door haar dochter. Ze neemt afscheid van haar moeder ‘in stukjes’. Tijdens het bezoekverbod in de eerste coronagolf had ik regelmatig mailcontact met deze dochter. Hierdoor werd ik meegenomen in het proces dat zij als dochter, mantelzorger doormaakt en dat is voor mij als zorgprofessional heel waardevol. Daar heb ik veel van geleerd, kijken vanaf een andere kant.’

Wat is voor jou het belangrijkste in je werk als verzorgende?

‘Dat je de bewoners vooral als mens blijft zien. Ik heb altijd interesse in hun leven en let goed op waar ze behoefte aan hebben. Of dat nou het meenemen van mijn pup is, of iemand die behoefte aan een knuffel heeft. Ik klim dan rustig op bed om iemand even in mijn armen te nemen. Dat is waar je werk toch om draait: medemenselijkheid? Niet alleen tegenover de bewoners, maar ook naar hun naasten. Zo ben ik enkele maanden geleden een kopje koffie gaan drinken bij de echtgenoot van een bewoonster. Deze man heeft het zwaar, zeker in deze tijd. Voor mij een kleine moeite, voor hem van grote waarde.’

Hoe breng je meer medemenselijkheid in je werk?

‘Met muziek. Er is bijvoorbeeld een bewoonster die heel erg van swingende muziek houdt. Als ik haar verzorg heb ik een speciale Spotify-lijst op mijn telefoon met haar favo muziek van Tina Turner. Dat vindt ze helemaal fantastisch. Niet alle verpleeghuisbewoners houden van André Rieu én hun smaak kan veranderen. Ik check dus altijd bij mensen of ze het nog wel leuk vinden om bepaalde muziek te horen.’

Welke boodschap wil je mensen meegeven met je boek?

‘Om altijd te blijven kijken naar wat er nog wél kan. En ik stel mezelf steeds de vraag: wat als deze cliënt mijn vader of moeder was? Hoe zou mijn zorg er dan uitzien? Wanneer je hier aan denkt, wordt je zorg meteen een stuk persoonlijker.’

Bestel het boek van Inge hier >>