De Wet zorg en dwang zegt dat zorg zoveel mogelijk op vrijwillige basis moet gebeuren. Ook als iemand met dementie niet goed meer kan inschatten wat goed voor hem is, hoort de zorgverlener te helpen kiezen en niet te beperken. Deuren mogen alleen dicht als dat echt niet anders kan.
Niet om te straffen
Omdat de IGJ vermoedt dat dit nog vaak misgaat, brengt ze de komende maanden tachtig onaangekondigde bezoeken aan zorginstellingen. Dat meldt EenVandaag. Niet om te straffen, maar om te begrijpen waarom bewoners nog niet vrij kunnen gaan en staan waar ze willen. Het zogenoemde open deurenbeleid roept bij zorginstellingen en mantelzorgers regelmatig discussie op. Veel verzorgenden en familieleden vinden het moeilijk om bewoners met dementie vrij te laten rondlopen, zeker als iemand makkelijk verdwaalt of gevaar loopt. Zorgprofessionals zijn bang dat er ongelukken gebeuren, en voelen zich dan verantwoordelijk. Daarom kiezen sommige instellingen alsnog voor gesloten deuren of ‘slimme’ oplossingen, zoals bewegingssensoren, GPS-systemen of omheinde tuinen, om vrijheid en veiligheid te combineren.
Ervaringen gezocht
Waar loop jij tegenaan met dit beleid? Heb jij een schrijnend verhaal over deze wet die autonomie stimuleert, maar veiligheid soms in het geding brengt? Heb je er juist hele positieve ervaringen mee? We horen het graag! Stuur een mailtje naar: redactie.tvv@bsl.nl
Bewoners komen tegenwoordig hoog in hun dementie binnen en dan is het niet raadzaam de deuren open te laten. Niet iedere bewoner stapt een lift in omdat men dat eng vindt echter blijft vluchtgedrag bij een aantal bewoners aanwezig. Het kan een onderdeel van een zorgleerlingen zijn waarbij de vertegenwoordiger toestemming geeft voor ovendeur beleid of geen opendeurbeleid. Dus een soort track en tracé systeem bij deze bewoners omdoen. Dit is mijn mening
Bedoel zorgleefplan