• Ik kan écht iets betekenen. Het verpleeghuis is de laatste halte voor de  meeste mensen. De dagen zijn veelal hetzelfde en daardoor eindeloos  lang voor de bewoners. Als ik daar een verschil kan maken, door iets te  vertellen over wat ik heb meegemaakt, of over mijn tuin, of alleen maar  door vrolijk te zijn, voelt mijn werk heel zinvol.
• Het is mooi om te zien dat ik mensen met mijn kennis kan helpen, met empathie kan troosten en met praktische wijsheid het lijden kan verlichten.
• Elke dag is een feestje als je de bewoner weer fris en tevreden aan het ontbijt zet. Elke dag is anders en vraagt jouw improvisatievermogen of deskundigheid om de juiste zorg te bieden.
• Het is gaaf als je iemand weer zelfredzaam kan maken (van wondzorg tot ADL-zorg tot stomazorg). Dit behoeft doorzettingsvermogen van de cliënt maar ook de coachingsvaardigheden van het team wijkverpleging. Daarnaast is het mooi om te zien dat iemand door goede voorlichting bij zelfredzaamheidstraining weer zelf de regie kan oppakken in zijn/ haar gezondheid. En daardoor op de lange termijn de goede keuzes kan maken waardoor er preventie optreedt.
• Bij mijn eerste cliënt word ik al met een glimlach onthaald. ‘Gezellig dat je er bent’ zegt hij. Ik zorg en klets en na een poosje ga ik weer verder op mijn route. Deze lieve dame met dementie vertelt over de oorlog, over de echte honger toen en laat zich mijn zorgen heerlijk aanleunen. De rest van de ochtend fiets ik rond, zorg ik. Overal krijg ik een dankbare glimlach bij het afscheid. Bij de een na laatste cliënt word ik ruimhartig boven uit het raam uitgezwaaid. Jolig roept hij me nog na. Ik zwaai terug en moet er ontzettend om lachen, om de blijheid. Ik voel mijn batterij langzaam maar zeker voller raken, zorgen voor een ander doet dat met me.
• Het zorgen voor de oudere medemens en kwaliteit toevoegen aan de laatste levensfase maakt mijn werk mooi en dankbaar.
• In deze materiële wereld, vol zinloos geweld, discriminatie en ongelijkheid voelt het goed om hier tijdens je werk, je leven buiten te staan en je met de mens en zijn universele kwetsbaarheid bezig te kunnen houden. Dit werk doet er werkelijk toe. Dit werk is waar het om gaat. Help waar je kunt, zie hem/haar, help hem/haar helen. Beveilig onze kwetsbaarheid. Steun elkaar.

• Het contact met de mensen. Elke keer verbaas ik mij er weer over welk ‘soort’ mensen ik tegenkom. Ik vind het uitdagend om bij de persoon aan te sluiten in doen en laten.
• Het is fijn een luisterend oor te bieden, problemen te ontrafelen en overzicht te bieden, iemand zijn zelfvertrouwen terug te kunnen geven, ondersteunen bij psychiatrische klachten en het leven weer zinvol te laten blijken.
• Je krijgt iedere keer de kans om jezelf als medemens te verbeteren, je kennis te vergroten en je vaardigheden te oefenen, in elke situatie waarin je terecht komt. Dit zeg ik met meer dan dertig jaar ervaring in mijn vak. Iedere dag brengt weer een nieuwe variatie mee en de honger naar meer blijft.
• Wat ik mooi vind aan mijn vak is dat ik me richt op de gevolgen van het ziekzijn. Niet alleen op lichamelijke klachten, maar ook op psychisch, sociaal en zingevingsniveau.
• Door mijn vak uit te voeren ben ik zelf een completer mens. Daarbij is het ook dynamisch, geen dag is hetzelfde. Ik oefen mijn vak met tevredenheid uit omdat ik elke werkdag weer van betekenis heb kunnen zijn voor mijn medemens (patiënt, naasten, collega’s), in moeilijke momenten in hun leven. Ik maak door mijn werk echt verschil voor een ander.

• Bovenal het contact met mensen, het afwisselende hierin, ieder mens weer anders gevormd, door hun culturele achtergrond, leeftijd, verleden, karakter en vul zelf maar aan. Als thuiszorgmedewerker stap je echt in hun huis, hun leven binnen. Als je daar respectvol mee omgaat en hun vertrouwen weet te winnen, leer je echt de mens achter de cliënt kennen. Dat zijn vaak zulke mooie momenten.
• Zorgen voor mensen uit alle lagen van de samenleving is prachtig. Het verrijkt mij persoonlijk. Naast de ander staan in welke omstandigheden dan ook, is mijn verlangen. Gezien, gehoord en erkend te worden. De dakloze en de directeur op een zaal de lichamelijke en psychische zorg bieden.
• Wat ik ook mooi vind is dat je soms moet zoeken als een rechercheur. Niets is wat het lijkt. Verbanden zijn niet logisch, want niets is complexer dan het (menselijk) lichaam en vooral de menselijke geest.
• Je bent een belangrijk onderdeel van iemand zijn leven. Je mag heel dichtbij komen en bouwt een band op. Alle mensen hebben een bijzonder verhaal en in deze levensfase word jij daar onderdeel van.
• Als je in de wijk werkt kleur je mee met de mensen als een kameleon, maar wel wetende dat je op de tak moet blijven balanceren om je doel dat je samen met de klant hebt gesteld, te bereiken. De ene keer pak je een hogere tak en soms moet je meerdere zijtakken bewandelen om het afgestemde doel te bereiken.
• Ik krijg er energie van om naast mensen te lopen om ze te helpen weer richting te geven aan hun leven ondanks de obstakels die ze ervaren.
• Verzorgenden zijn de oren en ogen van alle disciplines. Wij moeten alert zijn op de veranderingen van de individuen, zorgproblemen aankaarten en uiteindelijk de handelingen die disciplines voorschrijven uitvoeren.
• Je draagt zoveel wat anderen niet zien. Zonder verplegend en verzorgend personeel kunnen veel mensen niet thuis wonen, maar ook niet naar een instelling. Dan zou de mantelzorg enorm overbelast worden. Familieleden zouden enkel en alleen elkaar kunnen ondersteunen, wat maakt dat iedereen op zijn tandvlees loopt of zijn eigen dromen en ontwikkeling opgeeft om er te zijn voor een ander. Dat is mooi maar niet houdbaar voor mensen zelf, maar ook niet voor de economische ontwikkeling van een land. Daarnaast zonder verplegend personeel zouden vele andere hulpverleners niks kunnen doen en dus zou de zorg op alle fronten totaal uitgehold worden.
• Naast dat wij familie ontlasten van zorg voor hun familielid, zijn wij er voor de bewoner en hun familie. Vaak zie je familie worstelen met de achteruitgang van hun dierbaren. Wij signaleren dit en gaan met hen in gesprek en kijken samen hoe het ook voor hen gemakkelijker gemaakt kan worden. We verwerken dit in adviezen of simpelweg door te luisteren, te laten weten dat je er bent. Hierdoor vindt familie de eigen kern terug en kunnen ze weer genieten van kind of familie. Daarnaast heb je ook families met een intens verleden, vaak door een vorm van mishandeling. Ook hier is een luisterend oor belangrijk.
• Wij plakken de pleisters die nodig zijn voor de samenleving, waar de omgeving tekort komt, vullen wij de zorgvraag in. Bijzonder om er te mogen zijn als de mens kwetsbaar is.

Klik hieronder om het witboek te downloaden >>