Het was niet makkelijk om verzorgenden te vinden die openlijk wilden vertellen over de slechte zorg bij hun vorige werkgever, vertelt Hugo Borst: ‘De meeste verzorgenden durfden niet.’ Veel verzorgenden reageerden verontwaardigd op de oproep die TVV voor verzorgenden op haar Facebookpagina plaatste. Ze vinden het vervelend dat de zorg in het items in een negatief daglicht staat. Hugo Borst beaamt dit: ‘Veel mensen die werkzaam zijn in de ouderenzorg het niet fijn om dit geluid te horen. Toch moeten we het geluid laten horen. We zijn een beetje radeloos.’

Want ondanks dat er de komende jaren 1,9 miljard euro naar de verpleeghuiszorg gaat, lijkt er nog niet veel te veranderen. Zo blijkt uit recent onderzoek dat de uitstroom en het ziekteverzuim in de zorg nog nooit zo hoog was. Een die uittreders is verzorgende Sandra van den Braak, die vijftien jaar in een zorginstelling werkte. Vorig jaar vertrok ze: ‘De bezetting was niet op orde, de roosters klopten niet meer,’ vertelt ze in Jinek. Ze kon daar op zich nog enigszins mee leven, totdat een schoonmaker na een interne opleiding van drie maanden als haar collega medicatie en opiaten stond te delen. ‘Daarvoor heb ik drie jaar een intensieve opleiding voor gehad, dat is geen kwaliteit van zorg.’

Ook Debora van Iperen is na 25 jaar trouwe dienst vertrokken bij haar werkgever. ‘De laatste vijf jaar zag ik dat de zorg steeds meer achteruit ging’, vertelt ze in Jinek, ‘we moesten steeds meer zorgtaken met minder mensen doen. Dan wordt er een collega ziek en sta je weer met een mannetje minder. Wij zorgmensen willen het toch klaar hebben, en gaan dan een tandje harder lopen.’ Toen ze haar ontslag indiende, deed haar werkgever naar eigen zeggen niets om haar te behouden: ‘Ik werd als oud vuil aan de kant gezet. Er heerst ook een angstcultuur. Er werd gezegd: bevalt het je niet? Dan ga je toch weg?’ Ze vertelt ook dat het gebrek aan tijd ten koste ging van de rustige mensen met dementie: ‘Je moet prioriteiten stellen. En je aandacht gaat eerder naar agressieve en rusteloze mensen met dementie. De rustige mensen zitten dan in een hoekje te verkommeren.’

De verzorgenden merken wel íets van het extra geld, maar ze worden er niet heel blij van. ‘Het huis werd mooier, de aankleding werd luxer. Het werd een gouden kooi’, vertelt Debora. ‘Bij ons werden wel meer gastvrouwen ingezet’, vertelt Sandra, ‘maar in de professionele bezetting heb ik niets gemerkt.’ Hugo Borst vertelt wel blij te zijn met de inzet van gastvrouwen: ‘Zij nemen wat taken van verzorgenden over. Maar het lullige is dat zij het welzijn overnemen, terwijl verzorgenden daar óók voor opgeleid. Die zijn niet alleen verzorgende geworden om mensen een pilletje te geven.’ ‘Dat was juist het leuke van het vak’, vertelt Debora, ‘de afwisseling: de zorg én de leuke momenten, iets betekenen voor mensen.’

Volgens Carin Gaemer is de zorg in veel zorginstellingen nog niet op orde: ‘Er zijn hele goede verpleeghuizen die goed lopen, ik snap niet dat anderen dat niet lukt. Ze moeten niet piepen, maar doen wat hun gevraagd wordt. Stop met de bureaucratie. Het is zo complex, roepen ze allemaal. Nou, maak het dan simpeler.’

Klik hier om het item van Jinek te bekijken >>